تالکت پارسنز و کنشگر اجتماعی

کنش اجتماعی هر آن فعالیت نیتمند در تمایز از رفتار است که توسط کنشگر در متن شرایط جامعه سر می زند. کنشگر می تواند در قالب مفاهیم مختلف فکر کند، انتخاب نماید و تصمیم بگیرد. پیش بینی، برنامه ریزی و آینده نگری متضمن تأمل و چاره اندیشی برای توزیع بهره گیری گروهی از استعدادهای متفاوت اعضای جامعه است. ضمنا انگیزه کنش آگاهانه و ارادی هدفمند و معنادار نزد کنشگران متعامل وفق هنجارهای نظام اجتماعی گره می خورد و این در حالی است که پیامدهای ارادی کنشگری بیش از پیامدهای ناخواسته آن تابع احتمال است. از سوی دیگر کنشگری مثل شخصیت به عنوان واحد فیزیولوژیکی موضوع مطالعه علم زیست شناسی و علوم وابسته بوده و به عنوان واحد اخلاقی تمیزدهنده خیر و شر موضوع مطالعه حقوقدانان و علمای اخلاق است؛ ولی به عنوان واحد روانشناختی دارای علایق آگاهانه و ناآگاهانه موضوع مطالعه روان شناسان، روان کاوان و روان پزشکان قرار می گیرد و مطالعه فرهنگش به انسان شناسی سپرده می شود یا اقتصاد و سیاست از وجوه کنشگری های اقتصادی و سیاسی وی پرده برمی دارند. جامعه شناسی با این وجود تمایلات و رغبتها و نیازهای کنشگر را نسبت به اشخاص و سایر اعضای جامعه در قالب هنجارهای مشترکی می نگرد که از نهادینگی کنش و واکنش های آنان ساختمند شده است و ضمن تداوم تطورش با حفظ تعادلی پویا از تعاملات کنشگران نیز متأثر می گردد. کتاب حاضر می کوشد این ابعاد غیرقابل تقلیل کنشگری در نظام اجتماعی را دستمایه فهم نظمهای نوظهوری سازد که قوانین و قواعد ثابت و متغیرشان برای شناخت جامعه ضرورت دارد. در هر حال اثر حاضر تمرینی است در خوانش نظریه نظام اجتماعی تالکت پارسنز به وجهی که انگیزش های کنش با هنجارهای ساختی مقارن بنمایند و جهت گیری های وضعیتی کنشگر متناظر با مقتضیات کارکردی نظام جلوه کنند.