فلسفه در علوم اجتماعی

روش شناسی وسیله شناخت هر علم است و به عبارتی شناخت فلسفی روشهایی را در بر دارد که برای رسیدن به شناخت علمی از آن ها استفاده میشود به علاوه روش شناسی هر علم روشهای مناسب و پذیرفته آن علم برای شناخت هنجارها و قواعد آن است. در این میان روشهای شناخت از روشها و فنون اجرای آن ها متمایزند؛ زیرا اجرای هر قاعده پس از شناخت آن قاعده ممکن می گردد. در این میان روش شناسی در علوم اجتماعی بیش از آنکه مهارت یا شیوه های گوناگون برای تحقیق یا پژوهش (روش تحقیق) باشد. خبر از انواع رویکردها و نظر گامها به پدیدههای اجتماعی میدهد که بیشتر با قول به نمودهای متکثر از بعدی واحد با فلسفه مدرن کانتی و پساکانتی در ارتباط است. از این رو روش شناسی بیشتر بخشی معرفت شناختی شده و عمدتاً با مکتبها و دیدگاه ها سروکار دارد نه با روش و شیوههای جزئی تحقیق اینجا به جای بحت از روش تحقيق الفرضيه و رابطه علی متغیر مستقل و وابسته و همبستگی متغیرها و اندازه گیری و نمونه گیری و امثالهم) سخن از رویکردهای پوزیتیویستی هنجاری نهادی رفتار گرایی فمینیستی تحلیل گفتمان انتخاب عقلایی تحلیل وضعیت فردگرایی ساخت گرایی و امثالهم است تا نقد رهیافتها و مکاتب از منظر متدولوژی برآید